HHS 5 -Γιατί HHS ; στο παγκάκι της Πετρούπολης.

Γιατί οι γεωφιλόσοφοι αγαπούν το ‘άστυ’;  Θα σου απαντήσω με δύο λέξεις : Έχει ψωμί. Και στους γεωφιλόσοφους αρέσει η φλυαρία.. Στην πόλη υπάρχει το φυσικό-τεχνητό και ανάλογα με την πόλη η ζυγαριά γέρνει προς το ένα ή το άλλο συνθετικό. Επίσης υπάρχει η Λύση και το Πρόβλημα. Και δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς λύση αλλά ούτε και λύση χωρίς πρόβλημα … Ακόμη υπάρχει η Ιστορία και η Κουλτούρα που καθιστούν την μοναδικότητα του κάθε τόπου. Υπάρχουν και τόσα άλλα ακόμα που κάνουν την πόλη τόσο ενδιαφέρουσα για κουτσομπολιό και περισυλλογισμό και όσο μεγαλύτερη η πόλη τόσο πιο δυνατή και μεγάλη φαίνεται αυτή η μηχανή που έχει χαλάσει το off της..

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που σκαρφαλώνουμε στα HHS. Αγαπάμε την Πόλη μας και μας αρέσει να την επεξεργαζόμαστε. Και η Αθήνα είναι μια φανταστική πόλη για HHS , έχει πάρα πολλά σημεία με πανοραμική θέα. Αυτό λέω σε όσους μου βρίζουν το αστικό της γκρίζο. 

Άλλος ένας λόγος είναι για να επιστρέψω στο αστικό μου περιβάλλον όπως έλεγε και το προηγούμενο κείμενο. Βολτίτσα με λιγότερο CO2, αλλά εντός των ορίων της αστικής μου φυλακής που δεν θέλω με τίποτα να αποχωριστώ ,ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.

Ένας ακόμη λόγος είναι πως ενώ στους 4 τοίχους, το μουστάκι μου είναι πρόβλημα που χρήζει άμεσης επίλυσης, εδώ πάνω γελάω με την ματαιοδοξία των μυρμηγκιών.  Σε αυτή την κλίμακα οι άνθρωποι μοιάζουν με μυρμήγκια ή δεν φαίνονται καθόλου, έτσι αποκτούν στο μυαλό μου την πραγματική τους αξία σε αυτόν τον πλανήτη. Και τότε συνειδητοποιώ πως λουκουμάς που έχω φέρει να φάω μαζί μου είναι πολύ πιο σημαντικός από την καριέρα μου ή την εφεύρεση της πιο αποτελεσματικής μεθόδου αποτρίχωσης!  

Στα HHS μπορείς να επιτύχεις για λίγη ώρα το κενό και την γαλήνη στο μυαλό σου! Ποιος την χέζει και την Γιόγκα? Πολύ άβολη και ξενόφερτη.. HHS και πάλι λοιπόν!

Το HHS για σήμερα είναι ένα παγκάκι στο Ποικίλο όρος στην Πετρούπολη.

Η Θέα είναι απερίγραπτη αν δεις και την ορατότητα του χάρτη ή ακόμα καλύτερα την πανοραμική που έφτιαξε η Miss Dora. Αλλά κλίκαρε πάνω της τσάμπα δουλειά κάναμε???

Παγκάκι δεν υπάρχει αλλά έτσι το ονειρεύτηκα ένα βράδυ με μία καλή παρέα εκεί πάνω.

Και όταν λέω καλή παρέα, εννοώ με απλά λόγια φίλους που νοιάζονται ο ένας για τον άλλο, που κάτι τους έχει δέσει για το υπόλοιπο της ζωής τους. Εννοώ με απλά λόγια : Φίλους.

Το παγκάκι είναι Αφιερωμένο στους φίλους που έρχονται και φεύγουν στην ζωή μας όπως οι αλλαγές..

HHS 4 - Μια γύρα στο Τρελοβούνι

Το όνομα:

Η λέξη Υμηττός προέρχεται από το θύμος (κοιν. θυμάρι) που έγινε σιγά - σιγά θυμέτ - Υμέτ - Υμηττός. Οι αρχαίοι (Θεόφραστος) ονόμασαν θύμους, τα φρύγανα που αφθονούσαν στον Υμηττό, και που με το δυνατό άρωμά τους έκαναν τις μέλισσες να στροβιλίζουν σαν μεθυσμένες (από το θυμός = διάθεση της ψυχής). Από αυτό το φαινόμενο της "τρέλας" των μελισσών ονομάστηκε και το βουνό Τρελός.

Υψόμετρο:

Εύζωνας ή Φωλιά του Αετού, 1.027m

Επίσης:

Χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα για μετεωρολογικό βαρόμετρο. Βλέποντας την κορυφή του πρόβλεπαν τι καιρό θα κάνει (Θεόφραστος: "Περί σημείων, υδάτων και πνευμάτων" Γ43), παρατηρώντας ιδιαίτερα την συννεφοκουκούλα του. 

Εικονιζόμενος, ο Υμηττός, από τα Τουρκοβούνια, 10/2010

(Σημείωση: Λόγω τεχνικών θεμάτων και της απλότητας του μπλόγκερ της G οι φωτογραφίες στο άρθρο καθε αυτό θα εμφανίζονται σε size small για αισθητικούς λόγους. Περισσότερη λεπτομέρια, ξέρετε πως.)

Το τρίτο (υψομετρικά) βουνό του Λεκανοπεδίου καλύπτει μια απόσταση 24km ξεκινώντας στα βορειοανατολικά καταλήγει νοτιοδυτικά μέχρι την περιοχή της Βάρης και χωρίζει ουσιαστικά την περιοχή του λεκανοπεδίου από τα Μεσόγεια (βλ. χάρτη παρακάτω). Η ιστορία του (γεωφυσική και ανθρωπογενής) περιλαμβάνει μεταξύ άλλων λατομεία, μοναστήρια, σπηλιές, πλούσια χλωρίδα, σκουπίδια, πυρκαγιές, αυτοκινητόδρομους, αυθαίρετη δόμηση, κεραίες, στρατόπεδο, αναδασώσεις, και άλλες πυρκαγιές, εκστρατείες καθαρισμού, ποδήλατα, μυστήρια εγκατελλειμένα κτίρια και last but not least ιερά προς τιμήν των αρχαίων Νυμφών τον θεό Παν. Οι παρυφές του Υμηττού δομήθηκαν έντονα κατά την έλευση των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922.

Η ομάδα εξόρμησης (στα πλαίσια των HSS) ξεκίνησε την σχετικά ομαλή ανάβαση από την Καισαριανή, όπως άλλωστε φαίνεται στον χάρτη που παραθέτω παρακάτω. Το Αισθητικό Δάσος των δήμων Καισαριανής και Υμηττού αξίζει την επίσκεψη κάθε (ανθρώπου) Αθηναίου και μη, αφού σε αυτή την χαράδρα δεν φαίνεται ο αστικός ιστός της πόλης. Και έχει και δέντρα. Και λουλούδια.

Από τον Υμηττό, εκτός από τα δεκάδες ρυάκια πηγάζουν ο Ηριδανός και ο (πιο γνωστός) Ιλισός. 

 

Το αντίστοιχο τοπογραφικό διάγραμμα:

Η μέτρηση ξεκίνησε στα 440m από την στάθμη της θάλασσας ενώ φτάνοντας στην κορυφή, ορατότητα πολύ καλή κιόλας υπάρχει προς τα Μεσόγεια, το αεροδρόμιο, την Εύβοια και την λοιπή απόσταση προς το Λαύριο και θυμίζει πώς το συγκεκριμένο βουνό, για χρόνια προ της Ελ.Βενιζελικής εποχής λειτούργησε ως φυσικό όριο, που περιγράφτηκε από τον 'αθηναιολογο' Δημήτριο Kαμπούρογλου ως "μέγα παραβάν που χωρίζει την κοιλάδα του πνεύματος, από την κοιλάδα του οινοπνεύματος (η παραγωγή αμπελιού στην περιοχή συσχετίζεται άμεσα με τις κλιματικές επιρροές του Τρελού βουνού)". Το όριο αυτό δέχεται επίθεση από την αστική εξέλιξη του λεκανοπεδίου, αναφερόμενη σε οικιστική ανάπτυξη και οδικά έργα. Η παρακάτω εικόνα διατείθεται σε μεγάλη ανάλυση (ναι, με το πάτημα ενός ποντικιού!) για περαιτέρω πανοραμική παρατήρηση.

 

Οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τα κτίρια στην κορυφή του βουνού, και συγκεκριμένα το παρακάτω που βρίσκεται προς την ανατολική πλευρά του 'μίνι-οροπεδίου' θα ήταν εξαιρετικά ευπρόσδεκτη! Οι δυνάμεις της φύσης, και ιδιαίτερα η διάβρωση του αέρα (και όχι ακόμα τουλάχιστον η βλάστηση) έχει ήδη ξεκινήσει το έργο της ισοπέδωσης αυτού του εγκατελειμμένου από ανθρώπινη δραστηριότητα κτιρίου. Όσο οι κεραίες των τηλεοπτικών σταθμών αντιστέκονται στην κακοκαιρία και λειτουργούν κανονικά, ο Υμηττός θα παραμείνει σιωπηλός παρατηρητής της Ελληνικής πρωτεύουσας που για πολλοστή φορά στην ιστορία της θα ανακοινώσει την οικονομική πτώχευση και στην υπόλοιπη χώρα.

Πηγές:

Βικιπαίδεια. 'Υμηττός'

Αφιέρωμα 7 Ημέρες - Καθημερινή. 'Το ιστορικό του Υμηττού'

Δήμοι Υμηττού και Ζωγράφου, ιστορίες των αντίστοιχων δήμων στις αντίστοιχες ιστοσελίδες

Πηγές στις εικόνες δεν παρατίθονται, εφόσον δεν εκλάπησαν χωρίς άδεια από τρίτο. (flickr για περισσότερο υλικό)

Επιστροφή στο Αστικό Περιβάλλον

Είναι γνωστό πως σε όλες τις χώρες του κόσμου, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες, σχεδόν το μισό ποσοστό του πληθυσμού κατοικεί στις πόλεις. Συγκεκριμένα, το 2010 το 49.4% = 3,494,607,000 αντιστοιχεί στον παγκόσμιο αστικό πληθυσμό (60 χρόνια νωρίτερα το ποσοστό αυτό ήταν 29.1 !!) ~United Nations Population Division~. Και αφού το μισό ποσοστό του πληθυσμού κατοικεί σε πόλεις τότε γιατί ο τίτλος είναι Επιστροφή στο Αστικό Περιβάλλον; Έχει να κάνει με τον τρόπο που απολαμβάνεις, χαίρεσαι και ζεις αυτό που σε περιβάλλει.  Όπως είπε ένας ποδηλάτης courier ‘ Θέλω να νιώσω το πρόσωπο μου, το περιβάλλον μου, το κρύο του χειμώνα ακόμη και το καυσαέριο..’ Το Ρακούν καταλαβαίνει αυτήν την περίεργη διατύπωση..Εσύ;

                                                               Αττική 

Πηγή : Η Ελλάδα από Ψηλά /

Έλα μην τρομάζεις ένα μικρό κομματάκι της Αττικής είναι μόνο!

Η ιστορία είναι πολύ απλή. Οι άνθρωποι άρχιζαν να φεύγουν από τα χωριουδάκια τους προς την πόλη  για μια σειρά από λόγους. Στην αρχή ήταν πολύ φαν η φάση αυτή, αλλά με τα χρόνια το σκηνικό άλλαξε. Παράγοντας είναι πως 23 ώρες της μέρας τις περνάμε εγκλεισμένοι σε τοίχους. Τουλάχιστον 9 ώρες ημερησίως σε ψηφιακά τετράγωνα (τηλεόραση, υπολογιστής). Στο 50% της επικοινωνίας μας  απουσιάζουν βασικές  αισθήσεις , άλλοτε της όρασης ή της αφής και άλλοτε της ακοής (τηλέφωνα, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και πάει λέγοντας). Πρακτικά απορώ πως μοιάζουμε ακόμη με τους προγόνους μας. Στην διαδικασία της εξέλιξης κάποια πράγματα διεγείρονται και κάποια άλλα κοιμούνται, είναι φυσιολογικό! Όμως ο άνθρωπος – ο έξυπνος επιθυμεί να ξυπνήσει τα κοιμισμένα εκείνα που αξίζει να βιώνει καθημερινά. Και τι κάνει για αυτό;

Πολλά πράγματα κάνει για αυτό. Καταρχάς Επιστρέφει στο Αστικό του Περιβάλλον. Γιατί δεν ζεις την πόλη σου όταν κοιμάσαι σε 4 τοίχους, δουλεύεις σε 4 τοίχους, μετακινείσαι σε 4 σιδερένιους τοίχους, και διασκεδάζεις και πάλι σε 4 τοίχους. Εκτός ότι ζεις σε μία αστική φυλακή, εκτός του ότι καταργείς το ρητό ‘Νους υγιής εν σώματι υγιεί’ , στην πραγματικότητα Σου αφαιρείς την πραγματική αντίληψη του χώρου σου και πραγματική αντίληψη  της δυναμικής της κοινωνίας σου. Και τελικά σου αφαιρείς πραγματική και ουσιαστική απόλαυση της πόλης.

Για αυτό και υποσυνείδητα ο πληθυσμός τον παγκόσμιων μητροπόλεων και μεγαλουπόλεων την έχει δει λίγο εντός εκτός και επί τα αυτά, ζώντας ωστόσο στην πόλη του. Το αστικό ποδήλατο είναι μαστ, είναι ένας τρόπος και αυτός και φιλικός προς το περιβάλλον. Πλησιάζει και την Αθήνα , ετεροχρονισμένα πάντα.  Οι ράνερς, αστικού και φυσικού περιβάλλοντος πληθαίνουν σημαντικά, στην καθημερινότητα τους φοράνε κουστούμια και μερικοί έχουν διευθυντικές θέσεις, αλλά περιμένουν να έρθει το ΣΚ για να γυμνάσουν και το σώμα τους επίσης. Σε άλλες πόλεις – πλην της Αθήνας- ο κόσμος περιμένει να μπει ο Μάης για να βάλουν το μαγιώ τους σε αστικά πάρκα. Ενώ εμείς στην Αθήνα, βάζουμε το μαγιώ μας σε παραλίες μέσα στην πόλη, όπου μπορούμε να απολαύσουμε τον ήλιο, την θάλασσα, να επιδείξουμε την σκληρή δουλειά του γυμναστηρίου, το σολάριουμ και να δείξουμε πως είμαστε και της δράσης παίζοντας με ένα ενοχλητικό κίτρινο μπαλάκι επί ώρες..!!! Επίσης μπορούμε να πιούμε φρέντο καπουτσίνο και να έχουμε ίντερνετ από την καφετέρια της παραλίας . Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια σου λέω!!! Κάνουμε και κάτι πολύ κουλ σε σχέση με άλλες πόλεις. Μη έχοντας λεφτά για 150 το μπουκάλι στα μπουζούκια, πλέον σπαταλάμε όσο ποτέ απείρων ώρες σε μια καφετέρια της οποίας εκμεταλλευόμαστε τις καρέκλες για 4ευρώ καφέ. Τουλάχιστον καθόμαστε έξω και αναπνέουμε καθαρό CO2αέρα. Το άλλο φοβερό αποτέλεσμα της κρίσης είναι συγκεντρώσεις σε πλατείες, το κάνουνε χρόνια σε άλλες πόλεις, Τώρα το κάνουμε και εμείς. Άλλωστε η μπύρα από το περίπτερο κοστίζει λιγότερο από τα 5-7ευρώ της καφετέριας και επίσης στην πλατεία δεν πιάνεται ο κώλος σου όπως στις καφετέριες.

Το Ρακούν έχει φυσικά και αυτό τους δικούς τους τρόπους για να επιστρέψει στο αστικό του περιβάλλον. Να βγει δηλαδή για λίγο από τους τοίχους της πόλης και να την κοιτάξει. Να την ζήσει μεν, αλλά λίγο πιο ανθρώπινα και λίγο πιο φυσικά. Θα σου αποκαλύψω τους τρόπους μου στο HHS4 για αυτό Stay Tuned!!

Φυσικά κάνουμε και πολλά ακόμα για να ξεφύγουμε από τον εγκλεισμό της αστικής φυλακής που τόσο μα τόσο μαζοχιστικά γουστάρουμε.. Κάτι σχετικό που βρήκα πολύ ενδιαφέρον είναι η εταιρία BondEX – Bicycle Messenger Service - Υπηρεσίες Ταχυμεταφορών με Αστικούς Ποδηλάτες , ναι ταχυδρόμοι με ποδήλατα όπως τα παλιά καλά χρόνια.  Είδα μία συνέντευξή τους στην τιβί και δήλωναν πως ήταν πιο γρήγοροι από τα συμβατά μέσα και αρκετά οικονομικοί. Η ιδέα αυτή ξεκίνησε από έναν έλληνα στην Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του 70. Μην σου κάνει εντύπωση πως μπορεί η BondEX είναι πιο γρήγορη από την ACS Courier γιατί με την κίνηση του κέντρου τις εργάσιμες ώρες είναι λογικό πως ο ποδηλάτης πάει πιο γρήγορα και από μηχανάκι. Επίσης είναι θέμα διαχείρισης στόλου και ζήτησης των μεγάλων εταιριών. Πάντως το θέμα μας είναι άλλο. Πως κάτι τυπάκια με σαφή οικολογική συνείδηση έστησαν μια πολύ έξυπνη πράσινη εταιρία στην Αθήνα. Αφενός έχουν βρει έναν κερδοφόρο τρόπο να επιστρέψουν στο αστικό τους περιβάλλον, σε σχέση με τους συμβατούς τρόπους που ανάφερα πιο πάνω. Αφετέρου, μέσω της εργασίας τους εκφράζουν την οικολογική τους συνείδηση. Επιπλέον, γυμνάζονται και παράλληλα εργάζονται σε ένα χαλαρό και φιλικό περιβάλλον. Όπως τους έκοψα σίγουρα δεν γουστάρουν τις μεγάλες εταιρίες και τα μπλε κουστούμια. Φοβερά έξυπνη και πλεονεκτική η επιλογή τους. Κονγκράτς γκάις!!!!!

Στην συνέντευξη μιλάγανε δύο τύποι με τατουάζ, δεν ενθυμούμαι τα ονόματα τους. Ωστόσο, αυτός με τα πολλά τατουάζ που μάλλον είναι ιδιοκτήτης της εταιρίας φαίνεται πως είχε πολλά να πει και συνέχεια διέκοπτε τον άλλο, αυτό δεν μου άρεσε καθόλου να πω την φτωχή μου αλήθεια. Τελικά ο άλλος με τα πιο λίγα τατουάζ είπε αυτό που έγραψα πιο πάνω για το ότι του αρέσει να νιώθει το καυσαέριο στην μούρη του. Εγώ φίλε μου θέλω να σου πω πως την καταλαβαίνω απόλυτα αυτή σου την ανωμαλία. Σου αρέσει να παρατηρείς το αστικό σκατό και λίγο από απέξω, να βλέπεις τα ωραία και τα άσχημα και να κάνεις του υπολογισμούς σου. Είναι ακριβώς αυτό που λέγαμε για τον μαζοχισμό.

Μισείς την αστική φυλακή μόνο τόσο όσο για να σου λείψει και να ξαναγυρίσεις σε αυτήν.

HHS 3 - Η Πράσινη Πολιτική της Ανασπίτωσης!

Αυτό που σου τραβά το αστικό και προσωπικό ενδιαφέρον είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει και αυτό που δεν σε χαρακτηρίζει. Αυτό που υπάρχει στην καθημερινότητα σου και αναπόφευκτα έχει καθιερωθεί και στα μέσα σου, και αυτό μοιάζει τόσο διαφορετικό και έξω από εσένα και όμως είναι δίπλα σου. Από το Metro μας ΟΛΕ! θα πάμε λοιπόν στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, για αυτούς που μένουν στην ίδια πόλη και όμως σε τόσο διαφορετικές γειτονίες από εμένα.

Για το διαφορετικό ακούς σχόλια, διαβάζεις κείμενα, αλλά μερικές φορές και μία εικόνα είναι αρκετή. Για αυτό λατρεύω τους χάρτες. Μια εικόνα μπορεί  να σου προκαλέσει από την μέγιστη περιέργεια έως την πλήρη αδιαφορία. Να σου γεννήσει μια σειρά από συνειρμούς. Έτσι ακριβώς συνέβη και με τον οικισμό δυτικά των Αφιδνών. Πρώτη σκέψη είναι το καμπύλο σχήμα των οικοδομικών τετραγώνων και οι ομαδοποιήσεις των τετραγώνων σε μία ασυνέχεια, με πολλά κενά μεταξύ τους. Σίγουρα πρόκειται για μία περιοχή με ανώμαλο ανάγλυφο και υψομετρικές διαφορές. Άλλωστε το λιγότερο που θα επέλεγαν οι γιατροί για να μετοικήσουν εκεί είναι θέα , πράσινο και απομόνωση. Επίσης μπορεί να διακρίνεις έναν σχετικό μικρο-μεγάλο σχεδιασμό στην περιοχή και το περίγραμμα να σχηματίζει σχεδόν ένα ορθογώνιο. Σε αντίθεση με τις γειτονικές περιοχές Αφίδνες και  Πολυδένδρι που το σχήμα τους μαρτυρά ξεκάθαρα πως είναι τυχαία-μοιραία-αναγκαία αναπτυγμένες περιοχές .

'Με τρώει πολύ η πλεονεκτικότητα κάποιων ανθρώπων, γι' αυτό θα πάω εκεί να τους ζηλέψω και να γκρινιάξω με την ψυχή μου' σκέφτομαι.. Παίρνω λοιπόν τον Sr.Ευρυγώνιο και φύγαμε.. Αν θες να δεις την ολοκληρωμένη σειρά από ψαγμένες φωτογραφίες του φωτογράφου φίλου μου Sr.Ευρυγώνιου, then flickr the city !!!! Φυσικά ανακάλυψα 2 υπέροχα HHS: HHS3A – HHS3B . Στο σημείο Α (παγκάκι αγναντέματος) βλέπεις περίπου την ορατότητα των σπιτιών του οικισμού, πράσινο, δέντρα, λόφοι, την λίμνη, τα άλλα σπίτια του οικισμού, και φυσικά την Πάρνηθα. Στο σημείο Β (βραχώδης κορυφή ενός λόφου)–όπου μου βγήκε η γλώσσα για να ανέβω…-  βλέπεις τα προηγούμενα αλλά και τα Μεσόγεια!!! Υποθέτω πως κάποιοι από τους οικιστές ίσως έχουν και τέτοια θέα…!!!

Ας ξεφύγουμε λίγο από το φυσικό κάλλος και ας πάμε στον εγκεφαλικό κάλο.

Κάποια συνοπτικά από τα διάφορα που διάβασα.. :

1) Το άρθρο της Διονυσίας Λάγιου  στο Έθνος με τίτλο : 'Μια... πολιτεία «τρώει» 7.500 στρέμματα δάσους'  .Είναι πολύ ενδιαφέρον να δεις πόσο εύκολα δημόσια δάση νομιμοποιούνται για οικιστική ανάπτυξη!


2)'Ιπποκράτειος Πολιτεία Real Estate', Ιάσωνας Κάντας ,
Ο δημοσιογράφος πιο κάτω σχολιάζει: 'Το μεγαλύτερο άλλοθι για την έλλειψη του αισθήματος της ατομικής μας ευθύνης είναι ακριβώς αυτή η γενικευμένη ισοπέδωση των πάντων και η απαξίωση κάθε έννοιας συλλογικής διεκδίκησης.' 

3) Τα λέει όλα, πολλές εικόνες και λίγα λόγια: Μια ξενάγηση στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, Indymedia.

4) Εδώ ξεφεύγουμε λίγο: Ο Φελλεύς ,Σύλλογος Αγ. Τριάδας Αφιδνών. 
Δεν υπάρχει σου λέω με την καμία!! Τα άτομα έχουν και blog  για τον οικισμό!! Διαβάστε το περιεχόμενο των αρχείων και τα σοβαρά ζητήματα που καλούνται να επιλύσουν. 
Συνοπτικά :
-ΜΕΤΑΔΗΜΟΤΕΥΣΗ ΤΩΡΑ!!! 
-Τα Νέα του Καλλικράτη! 
-Οι πραγματικές προθέσεις και οι στόχοι …στα δύσκολα φαίνονται! 
-Νέα για το Νερό! 
-Αναφορά για τον εκχιονισμό της Ιπποκρατείου 

Ωχ δεν μπορώ κατουρήθηκα και πάω να αλλάξω βρακί..! 
Τώρα εσύ αν δεν έχεις  να πληρώσεις νόμιμο νερό σου επειδή είσαι άνεργος, τι να σου πω..Δεν μπορείς να καταλάβεις τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΟΝΟ που βιώνουν οι Ιπποκράτες για την επίλυση των προβλημάτων ύδρευσης της περιοχής τους !!! 

Και όπως γράφουν οι Μαύροι Πάνθηρες κάπου στο κείμενο του Indymedia:

'«Νόμιμα» ή «παράνομα», κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας στερήσει τον αέρα που αναπνέουμε, για να ζήσει το μικροαστικό όνειρο της βίλλας και της μεζονέτας.' 

Αγαπημένα μου Φανάρια : τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου!

Αγαπημένα μου φανάρια σήμερα θα γράψω για εσάς, γιατί υπάρχετε κάθε μέρα στην ζωή μου και δεν ξεχνάτε ποτέ την δουλεία σας. ΣΥΜΠΛΕΚΤΗΣ – ΝΕΚΡΑ – ΦΡΕΝΟ – και ΑΝΑΜΟΝΗ για ένα ελαφρύ ΤΣΙΜΠΙΜΑ στην καρδιά.. Η ίδια δυσάρεστη έκπληξη κάθε μέρα: τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου! 

Είναι τέσσερα – δύο στο πήγαινε και δύο στο έλα. Τα μισώ. Βέβαια υπάρχουν και δεκάδες ακόμη, αλλά αυτά είναι τα προσωπικά δικά μου. Κοίτα τον ταλαίπωρο χάρτη μου, πάτα για να το δεις και στο Google Maps αν θες.

 

Και η προϊστορία μου δεν είναι αμελητέα.. Πριν επιστρέψω από το Λονδίνο πλακώθηκα με τον Πακιστανό πρώην φίλο-συγκάτοικο μετέπειτα μουνόπανο-νταβατζή του ενοικίου μου. Επέστρεψα και μέσα σε 6 μόλις μήνες αλλοδαποί της ίδιας και γειτνιάζουσας εθνικότητας με κλέψανε 3 φορές. Μπορεί να σου ακούγεται υπερβολικό και πολύ σαπουνόπερα αυτό το κάρμα μου αλλά είναι αλήθεια, 3 φορές σε λιγότερο από 6 μήνες.. Ίσως να έχω κάθε λόγο να τους βρίσω, που το έχω ήδη κάνει και συνεχίζω να το κάνω. Ίσως να έχω δίκιο να είμαι προκατειλημμένη απέναντί τους, και για πολλούς ακόμη και να τους μισήσω.  Όμως, ΟΧΙ. Λυπάμαι για κάποιους μα πάνω από όλα είμαι άνθρωπος. Ο άνθρωπος πέρα από τα αισθήματα που έχουν και τα ζώα έχει και κάτι ακόμη που είναι η ειδοποιός διαφορά και η ανωτερότητα του από τα άλλα ζώα, έχει και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.

Αι αμ σο σόρυ που πονάω για αυτά τα όντα, απλά τυγχάνει να έχουν και αυτά 5 αισθήσεις, καρδιά, πνευμόνια, και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που δεν μου φτάνουν τα προβλήματα της κοινωνίας και του λαού μου, αλλά  πρέπει επιπλέον να φορτώσω και αυτά στην συνείδηση μου. 

Η ημέρα μου με τα φανάρια ξεκινάει ως εξής :

Φανάρι Νο1: Η πρώτη βωμολοχία της ημέρας.

Αχ είναι το πρώτο και το χειρότερο μου. Είναι γκέτο και πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα είναι πραγματικά επικίνδυνο. Καπνίζω το τσιγαράκι μου και περιμένω την προβλεπόμενη έκπληξη του εισβολέα. Δεν γυρίζω το κεφάλι μου, κουνάω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και τελικά καταφέρνω να τον διώξω. Μερικές φορές ακούω και βρισίδια σε γλώσσα που δεν κατανοώ. Πάντως το ύφος στην βωμολοχία είναι διεθνές. Συνεχίζω και εγώ στο ίδιο στυλ, τις περισσότερες φορές όμως από μέσα μου. Προχωρώ και τον φαντάζομαι να σκέφτεται: ‘Μείον 50λεπτά για την αγορά της σημερινής μου τηλεκάρτας – ακόμη πιο μακριά από την θαλπωρή μου’. 

Φανάρι Νο2: Η πρώτη κρυάδα της ημέρας έφυγε..

Σχεδόν αδιαφορώ για τα πιθανά προβλήματα του επόμενου (είναι πάντα μόνο ένας). Κοιτάω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη για να βεβαιωθώ ότι είναι επαρκώς ενυδατωμένο. Άλλωστε έχω και εγώ τα προβλήματα μου. Έχω να πάω στην μισητή μου δουλεία που πρέπει να αισθάνομαι τυχερή που έχω. Στην πραγματικότητα προσποιούμαι πως αδιαφορώ. 

Φανάρι Νο3: Αφήνω κενό από τον μπροστινό, για να τον προσπεράσω μόλις με πλησιάσει!

Είναι το πρώτο της επιστροφής. Το πανέξυπνο κόλπο μου εφαρμόζει τέλεια στο συγκεκριμένο φανάρι. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να κουνήσω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και του ξεγλιστράω. Εγώ αν ήμουν στην θέση του θα με κορόιδευα. Αυτός στο ‘έτσι’ και εγώ στα ‘κόλπα’. Πόσο άνισο και πόσο μάταιο.. 

Φανάρι Νο4: Ανεπηρέαστη, σε λίγο θα φτάσω στο κουτάκι μου. ΟΥΦ!

Και φτάνουμε στο τελευταίο της ημέρας. Αυτοί δεν είναι ομάδα, ούτε επί του καθαρισμού των τζαμιών. Συνήθως δύο και τις περισσότερες φορές για μπανάνες, λουλούδια ή αλλά αντικείμενα. Τους λυπάμαι πραγματικά. Ίσως γιατί δεν έχουν την συμπαράσταση της ομάδας και δεν είναι επιθετικοί. Επίσης, γιατί είναι οι τελευταίοι της ημέρας και νιώθω τύψεις. Για άλλη μια μέρα έκλεισα τα μάτια, κατάπια, αλλά δεν κατάφερα να σβήσω το συναίσθημα. Ανεπηρέαστο ‘και καλά’ ύφος, σε λίγο θα είμαι σπίτι μου. Θα έχω ξεχάσει όλα αυτά που μου είπανε πως δεν με αφορούν. ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ; 

Στην ζωή δεν υπάρχουν ελεύθερες επιλογές. Υπάρχουν μόνο σταυροδρόμια που μπορείς να διαλέξεις την κατεύθυνση. 

Εγώ διαλέγω αν θα τους δώσω χρήματα ή όχι, αν θα βάλω αυτό το μανό ή όχι, αν θα κατεβώ στην πορεία να διαμαρτυρηθώ για τα προβλήματα της Ελλάδας ή όχι. 

Αυτοί διαλέγουν στο παρακάτω σταυροδρόμι σε ποια πλευρά θα δουλέψουν. Αυτό. Τέλος. Τίποτε άλλο.

 

Γιατί;