Saturday, October 30, 2010

extra: wiki'ing on the hill


ουσ α λόφος ['lofos] 
ύψωμα μικρότερο του βουνού
(el.thefreedictionary.com)

Λόφος, γεωλογικός σχηματισμός που εκτείνεται προς τα πάνω σε σχέση με το έδαφος που το περιβάλλει. Ο ορισμός ακόμα είναι αρκετά ασαφής (δεν υπάρχει κανένα διεθνές πρότυπο για να δώσει ακριβή ορισμό στο ύψος του βουνού)το όριο για τον διαχωρισμό βουνού και λόφου θεωρούνται ιστορικά συνήθως τα 300 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, ενώ λήμμα του Oxford English Dictionary θέτει τα 610 μέτρα ως όριο.

Σχηματίζονται λόγω πολλών γεωμορφολογικών διαδικασιών, κυρίως τεκτονισμό και διάβρωση. Στην Αθήνα δεν έπαιξαν ρόλο οι παγετώνες στην διαμόρφωση του εδάφους. Η γεωμορφολογική εξέλιξη του λεκανοπεδίου Αττικής φαίνεται στην εικόνα από προηγούμενη ανάρτηση (18.10.2010). Στο εσωτερικό του Λεκανοπεδίου και κατά μήκος του κεντρικού του άξονα αναπτύσσεται μια σειρά από λόφους όπως: Τουρκοβούνια (ο ορισμός των 300 τα μετατρέπει σε βουνό), Λυκαβηττός, Στρέφη, Ακρόπολη, Φιλοπάππου, Αρδηττός, Ζωοδόχος Πηγή και άλλοι μικρότεροι -ιστορικοί και μη. Μαζί με τα κύρια βουνά  που περιτριγυρίζουν τον αστικό ιστό, Πάρνηθα (1.413), Πεντέλη (1.109), Υμηττός (1.026), όρος Αιγάλεω (468), Ποικίλο όρος (465) αποτελούν τα HHS μας. Άλλωστε τα υψόμετρα είναι αρκετά γενναιόδωρα ώστε να μπορεί ο καθένας να παρατηρεί την δομή, το μέγεθος, τον φωτισμό του αστικού χώρου. 

Είναι τυχαίο που οι φωτογραφίες στα αριστερά είναι τραβηγμένες αφ'υψηλού; 


wikipedia.org

Wednesday, October 27, 2010

Τα πουλιά πάνω στα βράχια

«Ψηλά θα πετάξω θα φύγω να ψάξω αυτούς που δεν ζουν χαμηλά…»
στίχοι : Στέλιος  Κάτσαρης , τραγούδι : Λεωνίδας Μπαλάφας

Αυτή ‘εκείνη’ η ‘άλλη’ η παλιό miss Dora όλο μου αλλάζει τα σχέδια. Άλλα ήθελα να γράψω αυτήν την εβδομάδα και άλλα με ανάγκασε να γράψω με τα κείμενα που ανεβάζει και με προκαλούν. Τεσπά…

Το κείμενο αφορά τους τύπους που κάθονται στα βράχια στις συναυλίες. Μάλλον, όχι… Απλά εδώ το παρεάκι έχει ένα ψιλοκόλλημα με τα σημεία θέας και  ότι συνεπάγεται αυτού. Είναι τελικά ένας πρόλογος για τα σημεία αυτά που μας καίνε και σκεφτόμαστε να αναλύσουμε στο εγγύς μέλλον!! Σε αυτή την απαίσια πόλη, που σιχαινόμαστε να αγαπάμε και αγαπάμε να σιχαινόμαστε υπάρχουν τόσα πολλά  HHS (hot-high-spots) απίστευτα για άραγμα και για αγνάντεμα. Ένα αγαπημένο HHS βρίσκεται σε ένα αγαπημένο τύπο συναυλιών.

Το λοιπόν για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:

Υπάρχουν διάφοροι τύποι συναυλιών. Συναυλίες με θεάματα υπερπαραγωγή –βλέπε Μαντόνα- τιμή πιασοκωλίδικη, συναυλίες σε στάδια –να μην ξεχάσω να πάω στους Πυξ-Λαξ του χρόνου το καλοκαίρι-συναυλίες σε μουσικά φεστιβάλ και σε ανοιχτούς υπαίθριους χώρους –άνθρωποι αράζουνε, περπατάνε, πάνε από την μία σκηνή στην άλλη, και τέλος, καλοκαιρινές συναυλίες σε αθηναϊκά θέατρα που μπορείς να στοχαστείς πάνω στα βράχια.
Αυτές είναι και οι αγαπημένες μου, όπως και η τελευταία του Αλκίνοου Ιωαννίδη (13/09/2010) ,όπου άπειρος κόσμος καθόταν περιμετρικά στα βράχια. Την εικόνα με τον κόσμο να αγναντεύει από ψηλά την ψηφίζω ως Την Πιο Συγκλονιστική Εικόνα του 2010!!
Και εγώ μερικές φορές απορώ με αυτά τα μικρά και ασήμαντα πράγματα που με εντυπωσιάζουν τόσο..!!! Και στον Μάλαμα είχε πολύ κόσμο στα βράχια και μάλιστα ένας φίλος μου που ήταν πάνω μου έστειλε μήνυμα να τσακιστώ να ανέβω, ήμουν όμως σε ένα μέτρο απόσταση από τον τραγουδιστή και δεν γινόταν να αφήσω την σχέση που είχε αρχίσει μόλις να εξελίσσεται!! Αλλά εκείνη την μέρα στον Ιωαννίδη βρε παιδί μου τι να πω ,δεν ξέρω ήταν πανσέληνος ίσως εκείνη την μέρα; δεν ξέρω –δεν ξέρω ήταν που το μαύρο χρώμα στα ρούχα έκανε αντίθεση με τα άσπρα βράχια; Πάντως χάζεψα αρκετή ώρα με την εικόνα!  Δεν ήθελα να ανέβω, ήθελα μόνο να τους κοιτάω..Δεν είναι γαμάτο να αράζεις με τους φίλους στα ψηλά, να ακούς ζωντανή μουσική που σε εκφράζει, να πίνεις τα ποτάκια σου, και όταν το χρειάζεσαι να  αμπελοφιλοσοφείς-χαζεύεις έχοντας στα πόδια σου την Αθήνα;

Κόλλησα εντελώς ξαφνικά και ακαριαία, εκεί που ο καλλιτέχνης-σολίστας τα δίνει όλα, ο κόσμος δονείται,  εγώ έχω παγώσει με την εικόνα στα δεξιά μου..Μαύρα πουλιά πάνω στα βράχια..Έχω κολλήσει κυριολεκτικά και λέω στο αγγελάκι δίπλα μου: «Πω ρε στέε μου να είχα την μηχανή μου να τράβαγα αυτήν την εικόνα, δεν υπάρχει!!!» .Μου απαντά: «Κοίτα πίσω σου!». Και βλέπω τον τύπο με τον χιούτζ φακό που έχουν μόνο οι παπαράτσι που κρύβονται στα δέντρα των διάσημων για να απαθανατίσουν σκανδαλιστικά στιγμιότυπα. Τον παρακάλεσα κτλ, του έδωσα φ-μπ, του έδωσα να καταλάβει πως είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, και να το αποτέλεσμα :


Η φωτογραφία είναι απλά τέλεια! Τον λένε Κώστα Γιάβη και είναι φωτογράφος ή εικονοφιλόσοφος, λέει πως : «Προσπαθώ να "παγώσω" το χορό της σκιάς με το φως, να "δω" τον κόσμο μέσα από τον φωτογραφικό φακό...», δεν ξέρω άλλα για αυτόν, ωστόσο τον έχω επιστήθιο φίλο στο φ-μπ και του είμαι άπειρα ευγνώμων για αυτήν την εικόνα!

Αφιερώνω στα πουλιά το ακόλουθο τραγούδι στην ‘jazz’ εκδοχή του.Τα σπάει το κομμάτι και το αγαπώ πολύ. Επίσης αφιερώνω στην επιστήθια miss Dora αυτό το κείμενο και την προκαλώ-προσκαλώ σε σειρά κειμένων HHS..

Monday, October 18, 2010

Χορεύοντας με τους λύκους

..Στο ύψους 277m ασβεστολιθικού όγκου, ορατό από τις τέσσερις άκρες του ορίζοντα. Φημολογείται ότι κατοικούνταν από λύκους και ότι δημιουργήθηκε όταν η θεά Αθηνά έριξε καταλάθος έναν βράχο ο οποίος θα χρησιμοποιούνταν για την ανέγερση της Ακρόπολης, περίπου 2.5km νοτιοδυτικά.

Λυκαβηττός-
Αποτελεί υπόλλειμα της λοφοσειράς με έντονο ανάγλυφο στο κεντρικό τμήμα του λεκανοπεδίου Αττικής μαζί με τα Τουρκοβούνια και τον λόφο Φιλοπάππου που δημιουργήθηκαν κατά το Ανώτερο Πλείστόκαινο (10-6 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα).


Στο παραπάνω σχήμα παρατηρούμε τις αλλαγές στην γεωμορφολογία του λεκανοπεδίου λόγω της διάβρωσης και της μεταβολής της στάθμης της θάλασσας. Η ύπαρξη λιμνών στα βόρεια και δυτικά και το έντονο ανάγλυφο μεταλλάσσεται σε μια περιοχή με ενα πιο ήπιο ανάφλυφο, με λόφους και ποτάμια/ρέματα στα οποία τα έτη 1900+ αντί για νερό κυλάνε αυτοκίνητα.

Ο Λυκαβηττός δεν κέντρισε ποτέ την προσοχή των ιστορικών, ενώ οι αναφορές για τον λόφο στο διαδίκτυο είναι ελάχιστες. Οι περισσότερες αναφέρονται σε συναυλίες στο πρώην λατομείο, νυν θέατρο, στην εκκλησία του Γεωργίου η οποία αποτελεί έναν από τους δημοφιλής προορισμούς τουριστικού ενδιαφέροντος στην πόλη με πανοραμική θέα της Αθήνας, καθώς και στο (ακριβό) εστιατόριο. Από το 1965 λειτουργεί ο σχοινιοκίνητος σιδηρόδρομος Λυκαβηττού (aka τελεφερίκ) μήκους 210m, κλίση 28 μοιρών και μέγιστη ταχύτητα 2m/s.
Σύμφωνα με άρθρο στο ΒΗΜΑ (17.08.2010) ο γερμανός αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλλερ είχε ως σκοπό να αναδείξει τον λόφο σε "αερικόν θεραπευτήριον" (1886) το οποίο σύμφωνα με το άρθρο θα μπορούσε να διαθέτει ξενοδοχείο «μετά ταρατσών και σκιαδίων», αίθρια, καφενεία, περίπτερα και μπελβεντέρε με θέα προς την Ακρόπολη και την Πάρνηθα. Οι κήποι του θα ήταν ιδανικοί για περίπατο, έργα γλυπτικής θα διέκοπταν τις ευχάριστες διαδρομές, ενώ ο καταρράκτης και οι πηγές θα προσέφεραν δροσισμό στους κατοίκους της άνυδρης πόλης. Λόγω του μεγάλου κόστους το παραπάνω σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ⠁έγινε δεντροφυτεύση στους πρόποδες και η κατασκευή του θεάτρου το 1968 για παραστάσεις αρχαίου δράματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1880 ήταν άδενδρος ο Λυκαβηττός, όπως και πολλοί από τους λόφους και τα βουνά της πρωτεύουσας.
Πηγή: http://meneksedia.pblogs.gr/tags/dreams.html
Η οικοδόμηση στις γύρω περιοχές (όπως και σε πολλές αντίστοιχα της πόλης) ήταν έντονη, προσφέροντας κατοικία με θέα και σκαλιά σε συνοικίες όπως Κολωνάκι, Λυκαβηττός και Νεάπολη. Παρατηρώντας τον χάρτη της περιοχής (look for yourself στο κάτω μέρος της σελίδας) θα μπορούσαμε να σκεφτούμε έναν χώρο "πρασίνου" να ενώνεται με τον Εθνικό Κήπο, αφού σε ευθεία γραμμή τα χωρίζουν περίπου μισό χιλιόμετρο.
Βέβαια αυτό θα προϋπόθετε να γκρεμιστεί το Κολωνάκι. 
Πρόταση για "ανάπλαση" είχε γίνει πριν από μερικά χρόνια, αλλά έμεινε σε κάποιες δεντροφυτεύσεις και χάραξη μονοπατιών. Συνήθως οι αναπλάσεις καταλήγουν σε πολυδάπανες εργασίες και φύτευμα μη-μεσογειακών φυτών (πχ γκαζόν, που χρειάζεται σχεδόν καθημερινό πότισμα) ενώ η είσοδος απαγορεύεται τις βραδυνές ώρες (βλ Πεδίο του Άρεως). Η συντήρηση του θεάτρου θα πρέπει να τεθεί ως προτεραιότητα (αν και μια αναζήτηση στο ΤΕΕ δείχνει να μην προχωράει το ζήτημα) και δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί δεν λαμβάνει χώρα κάποιο festival στο λόφο. 
Η εμπειρία μας από τις πολιτικές που ακολουθούνται συνήθως δεν θα μας έφερνε προ εκπλήξεως αν ανακοινώνονταν η κατασκευή εμπορικού κέντρου στον Λυκαβηττό. Από την άλλη βέβαια δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι εκεί ζούσαν λύκοι. Και μακάρι να επέστρεφαν!



References:
Παπανικολάου ∆., Μπάση Ε.-Κ., Κράνης Χ. και ∆ανάμος Γ. - Παλαιογεωγραφική εξέλιξη του λεκανοπεδίου Αθηνών από το Άνω Μειόκαινο εώς σήμερα, ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΚΠΑ 2004

Sunday, October 10, 2010

Κοίτα αυτό τον κόσμο με τα κιάλια είναι πιο ασφαλές.

Βρες τι είναι !!!
Το βράδυ, όλο πας γύρω – γύρω αλλά ποτέ δεν περνάς από μέσα. Το όνομά της καμία συσχέτιση δεν έχει με την χρηστικότητά της. Είναι απόδειξη πως όλα τα πράγματα έχουν την ακμή και την παρακμή τους.

Γιατί όπως έλεγε και η ενημέρωση στο διαδίκτυο :
Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων… Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής.(sansimera 2010)
Όλα τα πράγματα έχουν την ακμή και την παρακμή τους. Και μετά τι;

Ωστόσο το λεξικό λέει:
OMONOIA = Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ομόνοια είναι γνωστή μία θεότητα που προσωποποιούσε την ομόνοια και τη συμπόνια μεταξύ των πολιτών. Η Ομόνοια γενεαλογείται ως θυγατέρα του Σωτήρος και της Πραξιδίκης, και αδελφή της Αρετής. Στην Ολυμπία υπήρχε βωμός της Ομονοίας, ενώ άλλο βωμό της είχαν ιδρύσει κατά την παράδοση οι Αργοναύτες στη νήσο Θυνιάδα. Ναοί της Ομονοίας υπήρχαν στη Μίλητο και στις Τράλλεις. (Emmy Patsi-Garin 1969)

Η έρευνα λέει : (περιοχή μελέτης Κεραμεικός-Μεταξουργείο)
Σύμφωνα με τον Ουίλς (2008) στην ηλικιακή ομάδα της έρευνας 18-25 το 91 % δηλώνει την επιθυμία να εγκατασταθεί σε άλλη περιοχή και η εγκληματικότητα της περιοχής είναι το σημαντικότερο κοινωνικό πρόβλημα σε ποσοστό 97.1% των ερωτημένων.Ο παρακάτω χάρτης που εμπεριέχεται στην έρευνα του Ουίλς απεικονίζει με κόκκινο χρώμα τα εγκαταλειμμένα κτίρια της περιοχής (244 στο σύνολο !!!)και με πράσινο χρώμα τα κενά οικόπεδα.

Και ενώ σε αυτές τις νεοκλασικές-εγκαταλελειμμένες κατοικίες δήθεν κληρονομιά σου – εσένα του έλληνα- κοιμούνται σωρηδόν άστεγοι- τυχαίοι και λοιποί, η αστική διάχυση της πόλης συνεχίζεται και συνεχίζεται..   

Το Χοτέλ Άλμα λέει: Η πλατεία Ομόνοιας είναι η δεύτερη σπουδαιότερη πλατεία της Αθήνας, μετά την πλατεία Συντάγματος. Αποτελεί μια μικρογραφία της πρωτεύουσας καθώς διαθέτει γραφικότητα, κοσμικότητα, λάμψη, γοητεία και εμπορική κίνηση. (hotelalma 2010)
Λέει και άλλα τέτοια γαμάτα! Πραγματικά άμα θες να γελάσεις διάβασε όλο το κείμενο!!

Το ρακούν λέει:  (για τις βραδινές ώρες):
Ποσοστό  αυθαίρετης κατηγοριοποίησης : 90% άποροι μετανάστες , 9% ζόνια, 1% άτυχοι τυχαίοι. 
Αναλογία φύλου : 98 % άνδρες  2% γυναίκες .
Περιγραφή εικόνας  : 100 % απερίγραπτη.

Γυρνάω κουρασμένη από το μπαλετάκι μου και έχω την τρομερή ιδέα να πάρω το μετρό από την Ομόνοια. Πότε μα ποτέ δεν κάνω αυτή την διαδρομή στην επιστροφή μου παρόλο που είναι η συντομότερή, και όχι τυχαία. Αλλά μάλλον χθες.. δεν ξέρω γιατί ήθελα να περάσω από εκεί. Ίσως η ακόρεστη περιέργεια ή η ανάγκη για να αηδιάσω και να μελαγχολήσω με το δράμα, όχι το δικό μου.. κάποιου άλλου κόσμου..

Ξαναπέρασα από εκεί πέρσι – συναρπαστικές εμπειρίες.. και πριν από αυτές τις συναρπαστικές εμπειρίες είχα να περάσω το βράδυ από εκεί αρκετά χρόνια και στο ορκίζομαι πως δεν ήταν καθόλου το ίδιο. Και λοιπόν, πέρσι πέρασα από εκεί για να επισκεφθώ το αστυνομικό τμήμα και να αναφέρω ότι με είχαν ληστέψει. Πήγα να βρω το δίκιο μου, στο αστυνομικό τμήμα .. η ελπίδα πεθάνει πάντα τελευταία λένε .., εδώ γελάμε  στο αστυνομικό τμήμα σου λέω πως πήγα.. Ο καράβλαχος τσόσμπα με ρωτάει πριν καν του πως τι και πως: ‘πού στην Μάρνης; και του απαντάω : ‘ Όχι , εκεί με είχαν ληστέψει ένα μήνα πριν , σήμερα με λήστεψαν στην Αγίων Ασωμάτων.  Περιττό να σου πω πως δυο τετράγωνα πιο κάτω από το περιστατικό δυο τσόνια έπιναν φρεντοτσίνο!! Τους το ανέφερα, ναι, και έπραξαν αναλόγως. Αυτά, τα λοιπά διαδικαστικά δεν σε πολυαφορούν, πιστεύω πως το κύριο συμπέρασμα έχει βγει. 

Εεε και για χθες δεν ξέρω τι να σου πω.. Πονάω λίγο που αυτό είναι το κέντρο της πόλης μου.  Τι να σκέφτονται για το παρόν και για το μέλλον τους αυτοί οι ‘ξένοι’; Η μετανάστευση / μετακίνηση του πληθυσμού είναι η επιστήμη που ποτέ κανείς δεν σπούδασε και η πολίτική που ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε, σε αυτόν τον τόπο. Άραγε μπορούν να σκεφτούν το παρόν και το μέλλον  τους αυτά τα ζόνια; Κράτος πρόνοιας στο κράτος παράνοιας, ούτε συζήτηση. Και εγώ τώρα τι; Το παίζω ότι συμπάσχω με το να τους κοιτώ και να μελαγχολώ; Αστείο πράγμα, ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορέσω να τους νιώσω έστω για λίγο, να μπω στον κόσμο τους. Όταν θα φτάσω σπίτι, και πάλι θα μπω στο facebook  και θα βολευτώ στον δικό – κατά πολύ βολικότερο – κόσμο.

Αυτά συμβαίνουν στο κέντρο της πόλης μου. Αυτά βλέπω στο κέντρο της πόλης μου. Αυτά νιώθω στο κέντρο της πόλης μου. Γεωγραφικές συντεταγμένες  : 475,919.367 & 4,203,802.940…περίπου.

Sansimera. 2010 [online]
Διαθέσιμο στην: http://www.sansimera.gr/articles/324. [Εύρεση στις 10 Οκτωβρίου 2010]

Emmy Patsi-Garin (1969) . Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, Αθήνα, Χάρη Πάτση.

Ουίλς Αλέξανδρος (2007). Εγκαταλελειμμένο στεγαστικό απόθεμα: δυνατότητες διαχείρισης, Πτυχιακή Εργασία, Αθήνα, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

Hotelalma. 2010 [online]
Διαθέσιμο στην: http://www.hotelalma.net/catalogs.htm. [Εύρεση στις 10 Οκτωβρίου 2010]




10.10.10

δέκα δέκα δέκα

Monday, October 4, 2010

Φτιάχνοντας χάρτινες σαΐτες

Κάθε πέρσυ και καλύτερα συνηθίζεται. Έχουν υποθεί πολλά τελικά για τις αλλαγές στην Αθήνα, κυρίως από την νεώτερη προ-Ολυμπιακή εποχή, μέχρι και σήμερα, χονδρικά μια δεκαετία. Οι αλλαγές στην ζωή μας και, φυσικά, τα έργα υποδομής και "ανάπτυξης". Μια από αυτές είναι και ο Διεθνής Αερολιμένας Ελ. Βενιζέλος, η δημιουργία του οποίου έθεσε το διπλανό (εικόνα) εκτός λειτουργίας.
Από το 1938 μέχρι τον Μάρτιο του 2001, αυτό το μελλοντικό "Μητροπολιτικό πάρκο" (Το μεγαλύτερο της Ευρώπης, Κ. Σημίτης - 2001) ή καζίνο-κέντρο διασκέδασης απο ότι φαίνεται, λειτουργούσε ως πύλη της Ελληνικής πρωτεύουσας. Πλεόν αποτελεί μια έκταση 5.300 στρεμμάτων, που εδώ και εννέα χρόνια περιμένουν να "αξιοποιηθούν" για το κοινό καλό. Ο κρατικός αυτός αερολιμένας (σε σχέση με τον ιδιωτικό των Σπάτων) τείνει να θυμίζει σε πολλούς την εικόνας μιας άλλης Αθήνας, δημιουργώντας αισθήματα νοσταλγίας αντίστοιχα με αυτά που προκαλούν οι φωτογραφίες πρωτεύουσας με τα νεοκλασσικά κτήρια. Γενέες που μεγάλωσαν με τον καθημερινό θόρυβο από τα αεροσκάφη, ενώ αυτά ξύριζαν τις πολυκατοικίες στις περιοχές του Ελληνικού, του Καλαμακίου -aka Άλιμος, της Γλυφάδας κ.α (ναι, τίθονται σημαντικά θέματα ασφάλειας), και το εννοώ το καθημερινά γιατί το εν λόγω αεροδρόμιο έκλεισε ελάχιστες φορές λόγω καιρικών συνθηκών.

Τι ήθελα να πω όμως...; Ήθελα να μιλήσω για την πόλη μου.
Ας πάμε τώρα λίγο στην Αθήνα του 2009. Σήμερα ενδεχομένως πιο έντονα από το 1985 την πόλη δεν την ορίζει ο σχεδιασμός της. Ταυτόχρονα όμως σήμερα την πολεοδομική οργάνωση ποιος την κάνει; Η Αττική Οδός. Η "Άκτωρ". Την Αττική Οδό ποιος τη χρηματοδοτεί; Εμείς που μετακινούμαστε. Είναι ένας απίθανος κύκλος, αν δούμε σε μια στιγμή πώς χωροθετούνται αυτές οι μεγάλες επενδύσεις και πώς αυτές τα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθούν, τα χιλιάδες στρέμματα στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" που έχουν τελείως αλλάξει τη δομή της πόλης.1
Και όντως έχει γίνει αυτό, φτάνει μια βόλτα απο τα Μεσόγεια πειστεί κανείς ότι κάπου σχεδιασμός δεν λειτούργησε. Υπήρξε μια ανεξέλεκτη πληθυσμιακή αύξηση στην περιοχή, κτίρια βαμένα σομόν ξεφύτρωσαν στην Παλλήνη, στο Πικέρμι, στην Παιανία κ.ο.κ επιβεβαιώνοντας ότι η Αθήνα εξαπλώνεται σαν λάδι που χύνεται. Ουσιαστικά, έχουμε στο καινούργιο και στο παλιό αεροδρόμιο δυο προβληματικές καταστάσεις που επηρεάζουν τον αστικό και ημι-αστικό χώρο γύρω τους. Σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω αυτά τα προβλήματα, ούτε να προτείνω λύσεις. Αλλά είναι γεγονός ότι το Ελ. Βενιζέλος το πληρώσαμε και συνεχίζουμε να το πληρώνουμε ακριβά, αφού τα μισθώματα και τα τέλη για την στάθμευση των αεροσκαφών είναι πολύ υψηλά έχοντας ως συνέπεια την απουσία εταιριών με φθηνά εισητήρια και προσωπικά πιστεύω ότι αυτό επηρεάζει σημαντικά τον δείκτη ευτυχίας πολλών απο εμάς.

Zoom in as pleased!

View Larger Map

Εάν θέλεις να επιλέξεις τον σύντομο δρόμο για το αεροδρόμιο (χωρίς λακούβες) πρέπει να πληρώσεις. Εαν θέλεις καροτσάκι για την βαλίτσα σου πρέπει να πληρώσεις. Εάν θέλεις να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου πρέπει να πληρώσεις. Μέχρι και τον καφέ σου θα πληρώσεις πιο ακριβά.
Μάλλον η νοσταλγία για την εποχή του Ελληνικού είναι η εποχή που δεν είχες παραπάνω έξοδα για τα προηγούμενα άσχετα που από την άλλη υποτίθεται οτι η ποιότητα των υπηρεσιών είναι καλύτερη πλέον. Αλλά με ποιό τίμημα; Είναι η χώρα όπου λες και ευχαριστώ (κοστίζει περίπου τρία ευρώ) για να οδηγήσεις σαν άνθρωπος. Και από την άλλη υπάρχουν αυτά τα στρέμματα στα Νότια τα οποία θα γίνουν ένα κέντρο διασκέδασης/ψυχαγωγίας, τζόγου, "επένδυσης"... Πάλι εκτοπίζομαι από την πόλη μου και έχω αυτή την αίσθηση, οτι δεν γίνεται τίποτα προς όφελος του κοινού. Ας τους ενημερώσει κάποιος ότι δεν διασκεδάζουμε όλοι έτσι, ενώ το "Μητροπολιτικό Πάρκο" (σε όλη αυτή την έκταση) παρά τα αναπνευστικά προβλήματα των τεσσάρων-και εκατομμυρίων είναι waste of space αν αναλογιστεί κανείς οτι ελάχιστοι Έλληνες να στρώνουν τραπεζομάντηλο του pic nic! Γιατί απλά δεν έχουμε αυτή την συνήθεια, όπως και πολλές άλλες.

Η Ντόρα προτιμάει μικρό αεροδρόμιο. Και κάτι άλλο εκεί παραδίπλα! Δεν ξέρω τι.. και επέκταση στην θάλασσα όπως είχαν προτείνει και οι Ιάπωνες, δημιουργώντας άξονα λιμάνι-αεροδρόμιο. Στις περιοχές γύρω απο τον χώρο απελευθερώθηκε ο συντελεστής δόμησης, διότι θα ήταν καλό να αυξηθεί ο αριθμός πολυκατοικιών στο Λεκανοπέδιο (aic2). Για όσους δεν έχουν δεί το παρακάτω video, η εικόνα θυμίζει τα Ολυμπιακά μας ακίνητα.



Introduction γκρίνιας, όπως και ένα ποσοστό της καθημερινότητας σε αυτή την πόλη. Αγαπάς να την μισείς τελικά.


1
"Τα ανοιχτά μέτωπα ή προς ένα νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο", www.avgi.gr (18/10/2009)
2
avec intention comique

Sunday, October 3, 2010

Καλησπέρα ! Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ είναι…

Νομός Αττικής. Το 3% της έκτασης της χώρας, το 33% του πληθυσμού αυτής. Τα βουνά της : Πάρνηθα, Υμμητός, Πεντέλη. Κλίμα εύκρατο, μεσογειακό. 100 δήμοι στις τρεις νομαρχίες και μερικές ακόμα δεκάδες κοινότητες. Περίπου 79.150 οικοδομικά τετράγωνα, περίπου 23.000 χλμ μήκος οδικού δικτύου και περίπου 292 ταχυδρομικοί κώδικες. Αυτή είναι η γεωγραφία που σου μαθαίνουνε στο σχολείο και μερικά νούμερα που δεν σου μιλάνε καθόλου. Έλα να σε πάρω από το χεράκι να δούμε μια άλλη γεωγραφία, να γράψουμε για την γη κάπως έτσι που θα έχει να μας πει και κάτι και λίγο πιο μέσα και λίγο πιο εσωτερικά..

Και αν δεν πιστεύεις πως είσαι απλά και δεκτικά το DNA σου ή αυτό πού ήταν μέλημα Θεού να είσαι, ίσως και να τα βρούμε λίγο καλύτερα. Και αν πιστεύεις πως ο γλοιώδης καθηγητής των αρχαίων στο γυμνάσιο σε έκανε να τα μισήσεις, αν πιστεύεις πως η απουσία της θάλασσας στην ζωή σου είναι πληγή γιατί συνήθισες να την μυρίζεις από παιδί τα καλοκαίρια στο νησί ή αν πιστεύεις πως είναι φυσιολογικό να πίνεις καφέ 4 ώρες στην καφετέρια αφού είσαι Έλληνας, τότε μάλλον θα τα βρούμε πολύ καλύτερα. Αν σε έψησα λίγο, διάβασε το “Guns, germs and steel: the fates of human societies”, του Jared Diamond ,Norton Paperback, 1996. Εγώ εάν και ψιλο-οπαδός του γεωγραφικού ντετερμινισμού, δεν το διάβασα ποτέ – και οι περιλήψεις στο διαδίκτυο την κάνουν την δουλειά τους..

Δες τώρα και την εικόνα που ευθαρσώς έκανα clopy από το Bing Maps :














Αυτή είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Η πόλη που έζησα τον πρώτο μου έρωτα, που έφαγα την πρώτη μου χυλόπιτα, την δεύτερη, την τρίτη, ερωτική, επαγγελματική, φιλική .Η πόλη  που γέλασα, που μέθυσα, που έριξα την πρώτη μου ρουκέτα, την δεύτερη, την τρίτη. Οκ!  Δεν θα ξεφτιλιστώ άλλο για αρχή, η πόλη που γενικά έχω ζήσει, που έπαιξε ρόλο σε αυτό που είμαι και θα είμαι, Δείξε μου την πόλη σου να σου πω ποιος είσαι λέει λίγο πιο πάνω στο blog. Το κόβω γενικά να γράφω για οτιδήποτε μου την παίζει, ή με παρανοεί, ή με ταξιδεύει, η με γεμίζει χαρά σε αυτόν τον τόπο. Σκοπός; Studys Objective? Να εκτονωθώ και να κατανοήσω μάλλον..

Καλησπέρα σας, είμαι το Ρακούν, αστικός γεωφιλόσοφος της κακιάς ώρας και θα προσπαθήσω εξερευνήσω την Αθήνα.