Sunday, May 29, 2011

HHS 3 - Η Πράσινη Πολιτική της Ανασπίτωσης!

Αυτό που σου τραβά το αστικό και προσωπικό ενδιαφέρον είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει και αυτό που δεν σε χαρακτηρίζει. Αυτό που υπάρχει στην καθημερινότητα σου και αναπόφευκτα έχει καθιερωθεί και στα μέσα σου, και αυτό μοιάζει τόσο διαφορετικό και έξω από εσένα και όμως είναι δίπλα σου. Από το Metro μας ΟΛΕ! θα πάμε λοιπόν στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, για αυτούς που μένουν στην ίδια πόλη και όμως σε τόσο διαφορετικές γειτονίες από εμένα.
Για το διαφορετικό ακούς σχόλια, διαβάζεις κείμενα, αλλά μερικές φορές και μία εικόνα είναι αρκετή. Για αυτό λατρεύω τους χάρτες. Μια εικόνα μπορεί  να σου προκαλέσει από την μέγιστη περιέργεια έως την πλήρη αδιαφορία. Να σου γεννήσει μια σειρά από συνειρμούς. Έτσι ακριβώς συνέβη και με τον οικισμό δυτικά των Αφιδνών. Πρώτη σκέψη είναι το καμπύλο σχήμα των οικοδομικών τετραγώνων και οι ομαδοποιήσεις των τετραγώνων σε μία ασυνέχεια, με πολλά κενά μεταξύ τους. Σίγουρα πρόκειται για μία περιοχή με ανώμαλο ανάγλυφο και υψομετρικές διαφορές. Άλλωστε το λιγότερο που θα επέλεγαν οι γιατροί για να μετοικήσουν εκεί είναι θέα , πράσινο και απομόνωση. Επίσης μπορεί να διακρίνεις έναν σχετικό μικρο-μεγάλο σχεδιασμό στην περιοχή και το περίγραμμα να σχηματίζει σχεδόν ένα ορθογώνιο. Σε αντίθεση με τις γειτονικές περιοχές Αφίδνες και  Πολυδένδρι που το σχήμα τους μαρτυρά ξεκάθαρα πως είναι τυχαία-μοιραία-αναγκαία αναπτυγμένες περιοχές .

'Με τρώει πολύ η πλεονεκτικότητα κάποιων ανθρώπων, γι' αυτό θα πάω εκεί να τους ζηλέψω και να γκρινιάξω με την ψυχή μου' σκέφτομαι.. Παίρνω λοιπόν τον Sr.Ευρυγώνιο και φύγαμε.. Αν θες να δεις την ολοκληρωμένη σειρά από ψαγμένες φωτογραφίες του φωτογράφου φίλου μου Sr.Ευρυγώνιου, then flickr the city !!!! Φυσικά ανακάλυψα 2 υπέροχα HHS: HHS3AHHS3B . Στο σημείο Α (παγκάκι αγναντέματος) βλέπεις περίπου την ορατότητα των σπιτιών του οικισμού, πράσινο, δέντρα, λόφοι, την λίμνη, τα άλλα σπίτια του οικισμού, και φυσικά την Πάρνηθα. Στο σημείο Β (βραχώδης κορυφή ενός λόφου)–όπου μου βγήκε η γλώσσα για να ανέβω…-  βλέπεις τα προηγούμενα αλλά και τα Μεσόγεια!!! Υποθέτω πως κάποιοι από τους οικιστές ίσως έχουν και τέτοια θέα…!!!


Ας ξεφύγουμε λίγο από το φυσικό κάλλος και ας πάμε στον εγκεφαλικό κάλο.

Κάποια συνοπτικά από τα διάφορα που διάβασα.. :

1) Το άρθρο της Διονυσίας Λάγιου  στο Έθνος με τίτλο : 'Μια... πολιτεία «τρώει» 7.500 στρέμματα δάσους'  .Είναι πολύ ενδιαφέρον να δεις πόσο εύκολα δημόσια δάση νομιμοποιούνται για οικιστική ανάπτυξη!


2)'Ιπποκράτειος Πολιτεία Real Estate', Ιάσωνας Κάντας ,
Ο δημοσιογράφος πιο κάτω σχολιάζει: 'Το μεγαλύτερο άλλοθι για την έλλειψη του αισθήματος της ατομικής μας ευθύνης είναι ακριβώς αυτή η γενικευμένη ισοπέδωση των πάντων και η απαξίωση κάθε έννοιας συλλογικής διεκδίκησης.'
 




3) Τα λέει όλα, πολλές εικόνες και λίγα λόγια: Μια ξενάγηση στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, Indymedia.

4) Εδώ ξεφεύγουμε λίγο:
 Ο Φελλεύς ,Σύλλογος Αγ. Τριάδας Αφιδνών. 
Δεν υπάρχει σου λέω με την καμία!! Τα άτομα έχουν και
blog  για τον οικισμό!! Διαβάστε το περιεχόμενο των αρχείων και τα σοβαρά ζητήματα που καλούνται να επιλύσουν. 
Συνοπτικά :
-ΜΕΤΑΔΗΜΟΤΕΥΣΗ
 ΤΩΡΑ!!! 
-Τα Νέα του
 Καλλικράτη! 
-Οι πραγματικές προθέσεις και οι στόχοι …στα δύσκολα
 φαίνονται! 
-Νέα για το
 Νερό! 
-Αναφορά για τον εκχιονισμό της Ιπποκρατείου
 

Ωχ δεν μπορώ κατουρήθηκα και πάω να αλλάξω βρακί..!
 
Τώρα εσύ αν δεν έχεις
  να πληρώσεις νόμιμο νερό σου επειδή είσαι άνεργος, τι να σου πω..Δεν μπορείς να καταλάβεις τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΟΝΟ που βιώνουν οι Ιπποκράτες για την επίλυση των προβλημάτων ύδρευσης της περιοχής τους !!! 

Και όπως γράφουν οι Μαύροι Πάνθηρες κάπου στο κείμενο του
 Indymedia:

'«Νόμιμα» ή «παράνομα», κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας στερήσει τον αέρα που αναπνέουμε, για να ζήσει το μικροαστικό όνειρο της βίλλας και της μεζονέτας.' 

Saturday, May 14, 2011

Αγαπημένα μου Φανάρια : τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου!


Αγαπημένα μου φανάρια σήμερα θα γράψω για εσάς, γιατί υπάρχετε κάθε μέρα στην ζωή μου και δεν ξεχνάτε ποτέ την δουλεία σας. ΣΥΜΠΛΕΚΤΗΣ – ΝΕΚΡΑ – ΦΡΕΝΟ – και ΑΝΑΜΟΝΗ για ένα ελαφρύ ΤΣΙΜΠΙΜΑ στην καρδιά.. Η ίδια δυσάρεστη έκπληξη κάθε μέρα: τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου! 

Είναι τέσσερα – δύο στο πήγαινε και δύο στο έλα. Τα μισώ. Βέβαια υπάρχουν και δεκάδες ακόμη, αλλά αυτά είναι τα προσωπικά δικά μου. Κοίτα τον ταλαίπωρο χάρτη μου, πάτα για να το δεις και στο Google Maps αν θες.
 
Και η προϊστορία μου δεν είναι αμελητέα.. Πριν επιστρέψω από το Λονδίνο πλακώθηκα με τον Πακιστανό πρώην φίλο-συγκάτοικο μετέπειτα μουνόπανο-νταβατζή του ενοικίου μου. Επέστρεψα και μέσα σε 6 μόλις μήνες αλλοδαποί της ίδιας και γειτνιάζουσας εθνικότητας με κλέψανε 3 φορές. Μπορεί να σου ακούγεται υπερβολικό και πολύ σαπουνόπερα αυτό το κάρμα μου αλλά είναι αλήθεια, 3 φορές σε λιγότερο από 6 μήνες.. Ίσως να έχω κάθε λόγο να τους βρίσω, που το έχω ήδη κάνει και συνεχίζω να το κάνω. Ίσως να έχω δίκιο να είμαι προκατειλημμένη απέναντί τους, και για πολλούς ακόμη και να τους μισήσω.  Όμως, ΟΧΙ. Λυπάμαι για κάποιους μα πάνω από όλα είμαι άνθρωπος. Ο άνθρωπος πέρα από τα αισθήματα που έχουν και τα ζώα έχει και κάτι ακόμη που είναι η ειδοποιός διαφορά και η ανωτερότητα του από τα άλλα ζώα, έχει και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.
Αι αμ σο σόρυ που πονάω για αυτά τα όντα, απλά τυγχάνει να έχουν και αυτά 5 αισθήσεις, καρδιά, πνευμόνια, και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που δεν μου φτάνουν τα προβλήματα της κοινωνίας και του λαού μου, αλλά  πρέπει επιπλέον να φορτώσω και αυτά στην συνείδηση μου. 

Η ημέρα μου με τα φανάρια ξεκινάει ως εξής :
Φανάρι Νο1: Η πρώτη βωμολοχία της ημέρας.
Αχ είναι το πρώτο και το χειρότερο μου. Είναι γκέτο και πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα είναι πραγματικά επικίνδυνο. Καπνίζω το τσιγαράκι μου και περιμένω την προβλεπόμενη έκπληξη του εισβολέα. Δεν γυρίζω το κεφάλι μου, κουνάω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και τελικά καταφέρνω να τον διώξω. Μερικές φορές ακούω και βρισίδια σε γλώσσα που δεν κατανοώ. Πάντως το ύφος στην βωμολοχία είναι διεθνές. Συνεχίζω και εγώ στο ίδιο στυλ, τις περισσότερες φορές όμως από μέσα μου. Προχωρώ και τον φαντάζομαι να σκέφτεται: ‘Μείον 50λεπτά για την αγορά της σημερινής μου τηλεκάρτας – ακόμη πιο μακριά από την θαλπωρή μου’. 

Φανάρι Νο2: Η πρώτη κρυάδα της ημέρας έφυγε..
Σχεδόν αδιαφορώ για τα πιθανά προβλήματα του επόμενου (είναι πάντα μόνο ένας). Κοιτάω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη για να βεβαιωθώ ότι είναι επαρκώς ενυδατωμένο. Άλλωστε έχω και εγώ τα προβλήματα μου. Έχω να πάω στην μισητή μου δουλεία που πρέπει να αισθάνομαι τυχερή που έχω. Στην πραγματικότητα προσποιούμαι πως αδιαφορώ. 

Φανάρι Νο3: Αφήνω κενό από τον μπροστινό, για να τον προσπεράσω μόλις με πλησιάσει!
Είναι το πρώτο της επιστροφής. Το πανέξυπνο κόλπο μου εφαρμόζει τέλεια στο συγκεκριμένο φανάρι. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να κουνήσω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και του ξεγλιστράω. Εγώ αν ήμουν στην θέση του θα με κορόιδευα. Αυτός στο ‘έτσι’ και εγώ στα ‘κόλπα’. Πόσο άνισο και πόσο μάταιο.. 

Φανάρι Νο4: Ανεπηρέαστη, σε λίγο θα φτάσω στο κουτάκι μου. ΟΥΦ!
Και φτάνουμε στο τελευταίο της ημέρας. Αυτοί δεν είναι ομάδα, ούτε επί του καθαρισμού των τζαμιών. Συνήθως δύο και τις περισσότερες φορές για μπανάνες, λουλούδια ή αλλά αντικείμενα. Τους λυπάμαι πραγματικά. Ίσως γιατί δεν έχουν την συμπαράσταση της ομάδας και δεν είναι επιθετικοί. Επίσης, γιατί είναι οι τελευταίοι της ημέρας και νιώθω τύψεις. Για άλλη μια μέρα έκλεισα τα μάτια, κατάπια, αλλά δεν κατάφερα να σβήσω το συναίσθημα. Ανεπηρέαστο ‘και καλά’ ύφος, σε λίγο θα είμαι σπίτι μου. Θα έχω ξεχάσει όλα αυτά που μου είπανε πως δεν με αφορούν. ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ; 

Στην ζωή δεν υπάρχουν ελεύθερες επιλογές. Υπάρχουν μόνο σταυροδρόμια που μπορείς να διαλέξεις την κατεύθυνση. 

Εγώ διαλέγω αν θα τους δώσω χρήματα ή όχι, αν θα βάλω αυτό το μανό ή όχι, αν θα κατεβώ στην πορεία να διαμαρτυρηθώ για τα προβλήματα της Ελλάδας ή όχι

Αυτοί διαλέγουν στο παρακάτω σταυροδρόμι σε ποια πλευρά θα δουλέψουν. Αυτό. Τέλος. Τίποτε άλλο.
 
Γιατί;