Saturday, May 14, 2011

Αγαπημένα μου Φανάρια : τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου!


Αγαπημένα μου φανάρια σήμερα θα γράψω για εσάς, γιατί υπάρχετε κάθε μέρα στην ζωή μου και δεν ξεχνάτε ποτέ την δουλεία σας. ΣΥΜΠΛΕΚΤΗΣ – ΝΕΚΡΑ – ΦΡΕΝΟ – και ΑΝΑΜΟΝΗ για ένα ελαφρύ ΤΣΙΜΠΙΜΑ στην καρδιά.. Η ίδια δυσάρεστη έκπληξη κάθε μέρα: τσούπ και ένα θρασύτατο χεράκι στο τζάμι μου! 

Είναι τέσσερα – δύο στο πήγαινε και δύο στο έλα. Τα μισώ. Βέβαια υπάρχουν και δεκάδες ακόμη, αλλά αυτά είναι τα προσωπικά δικά μου. Κοίτα τον ταλαίπωρο χάρτη μου, πάτα για να το δεις και στο Google Maps αν θες.
 
Και η προϊστορία μου δεν είναι αμελητέα.. Πριν επιστρέψω από το Λονδίνο πλακώθηκα με τον Πακιστανό πρώην φίλο-συγκάτοικο μετέπειτα μουνόπανο-νταβατζή του ενοικίου μου. Επέστρεψα και μέσα σε 6 μόλις μήνες αλλοδαποί της ίδιας και γειτνιάζουσας εθνικότητας με κλέψανε 3 φορές. Μπορεί να σου ακούγεται υπερβολικό και πολύ σαπουνόπερα αυτό το κάρμα μου αλλά είναι αλήθεια, 3 φορές σε λιγότερο από 6 μήνες.. Ίσως να έχω κάθε λόγο να τους βρίσω, που το έχω ήδη κάνει και συνεχίζω να το κάνω. Ίσως να έχω δίκιο να είμαι προκατειλημμένη απέναντί τους, και για πολλούς ακόμη και να τους μισήσω.  Όμως, ΟΧΙ. Λυπάμαι για κάποιους μα πάνω από όλα είμαι άνθρωπος. Ο άνθρωπος πέρα από τα αισθήματα που έχουν και τα ζώα έχει και κάτι ακόμη που είναι η ειδοποιός διαφορά και η ανωτερότητα του από τα άλλα ζώα, έχει και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.
Αι αμ σο σόρυ που πονάω για αυτά τα όντα, απλά τυγχάνει να έχουν και αυτά 5 αισθήσεις, καρδιά, πνευμόνια, και μυαλό. ΛΟΓΙΚΗ. ΗΘΙΚΗ. ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που δεν μου φτάνουν τα προβλήματα της κοινωνίας και του λαού μου, αλλά  πρέπει επιπλέον να φορτώσω και αυτά στην συνείδηση μου. 

Η ημέρα μου με τα φανάρια ξεκινάει ως εξής :
Φανάρι Νο1: Η πρώτη βωμολοχία της ημέρας.
Αχ είναι το πρώτο και το χειρότερο μου. Είναι γκέτο και πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα είναι πραγματικά επικίνδυνο. Καπνίζω το τσιγαράκι μου και περιμένω την προβλεπόμενη έκπληξη του εισβολέα. Δεν γυρίζω το κεφάλι μου, κουνάω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και τελικά καταφέρνω να τον διώξω. Μερικές φορές ακούω και βρισίδια σε γλώσσα που δεν κατανοώ. Πάντως το ύφος στην βωμολοχία είναι διεθνές. Συνεχίζω και εγώ στο ίδιο στυλ, τις περισσότερες φορές όμως από μέσα μου. Προχωρώ και τον φαντάζομαι να σκέφτεται: ‘Μείον 50λεπτά για την αγορά της σημερινής μου τηλεκάρτας – ακόμη πιο μακριά από την θαλπωρή μου’. 

Φανάρι Νο2: Η πρώτη κρυάδα της ημέρας έφυγε..
Σχεδόν αδιαφορώ για τα πιθανά προβλήματα του επόμενου (είναι πάντα μόνο ένας). Κοιτάω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη για να βεβαιωθώ ότι είναι επαρκώς ενυδατωμένο. Άλλωστε έχω και εγώ τα προβλήματα μου. Έχω να πάω στην μισητή μου δουλεία που πρέπει να αισθάνομαι τυχερή που έχω. Στην πραγματικότητα προσποιούμαι πως αδιαφορώ. 

Φανάρι Νο3: Αφήνω κενό από τον μπροστινό, για να τον προσπεράσω μόλις με πλησιάσει!
Είναι το πρώτο της επιστροφής. Το πανέξυπνο κόλπο μου εφαρμόζει τέλεια στο συγκεκριμένο φανάρι. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να κουνήσω με μανία τους υαλοκαθαριστήρες μου και του ξεγλιστράω. Εγώ αν ήμουν στην θέση του θα με κορόιδευα. Αυτός στο ‘έτσι’ και εγώ στα ‘κόλπα’. Πόσο άνισο και πόσο μάταιο.. 

Φανάρι Νο4: Ανεπηρέαστη, σε λίγο θα φτάσω στο κουτάκι μου. ΟΥΦ!
Και φτάνουμε στο τελευταίο της ημέρας. Αυτοί δεν είναι ομάδα, ούτε επί του καθαρισμού των τζαμιών. Συνήθως δύο και τις περισσότερες φορές για μπανάνες, λουλούδια ή αλλά αντικείμενα. Τους λυπάμαι πραγματικά. Ίσως γιατί δεν έχουν την συμπαράσταση της ομάδας και δεν είναι επιθετικοί. Επίσης, γιατί είναι οι τελευταίοι της ημέρας και νιώθω τύψεις. Για άλλη μια μέρα έκλεισα τα μάτια, κατάπια, αλλά δεν κατάφερα να σβήσω το συναίσθημα. Ανεπηρέαστο ‘και καλά’ ύφος, σε λίγο θα είμαι σπίτι μου. Θα έχω ξεχάσει όλα αυτά που μου είπανε πως δεν με αφορούν. ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ; 

Στην ζωή δεν υπάρχουν ελεύθερες επιλογές. Υπάρχουν μόνο σταυροδρόμια που μπορείς να διαλέξεις την κατεύθυνση. 

Εγώ διαλέγω αν θα τους δώσω χρήματα ή όχι, αν θα βάλω αυτό το μανό ή όχι, αν θα κατεβώ στην πορεία να διαμαρτυρηθώ για τα προβλήματα της Ελλάδας ή όχι

Αυτοί διαλέγουν στο παρακάτω σταυροδρόμι σε ποια πλευρά θα δουλέψουν. Αυτό. Τέλος. Τίποτε άλλο.
 
Γιατί; 

2 comments:

  1. Τά'σπασες. Φαντάσου πως ακόμα και εμένα με έχουν φέρει στο αμήν χωρίς να τα έχω ζήσει ποτέ σε καθημερινή βάση...

    Τελική λύση για μένα είναι η πλήρης αγνόηση, όσο 'απάνθρωπο' και αν ακούγεται..

    ReplyDelete
  2. Έτσι είναι.. πρέπει να αποφασίσεις για την στάση σου. Και μπορεί η απόφαση να είναι απάνθρωπη.. μια διαφορετική στάση όμως σε τι θα ωφελήσει ;

    Δεν ξέρω αν κάνω καλά, αλλά μέσα σε όλα γιατί να πρέπει να επωμιστώ και αυτό; Έλεος ρε γαμώτο σε αυτήν χώρα..

    Παν μέτρον Ανύπαρκτον!

    ReplyDelete